Herinneren heeft zoveel in zich!
Troost, verdriet, missen en… nieuwe hoop.
Nieuwe hoop? Klinkt dat niet wat té positief wanneer je iemand mist?
Misschien niet; missen en rouw heeft altijd te maken met de mooie momenten die je je herinnert en door deze te delen komen er vaak weer reacties uit onverwachte hoek. Zo creëer je opening voor nieuwe mooie momenten. Het geeft weer energie en maakt kracht in jezelf los, die je nog niet in jezelf ontdekt had en die je door de moeilijke tijd heen helpt. Zo kent jouw meest verdrietige gebeurtenis toch weer lichtpuntjes.
De warme deken van aandacht die je nodig hebt om door zo’n periode heen te komen, ligt soms verborgen in dat ene, kleine, gebaar. De speciale persoonlijke touch die de bloemist in de bloemen legt, of die unieke kaart de je ontvangt, je waardeert alles wat op je pad komt. Soms… steunt die hand op je arm, het gezicht dat niet weet wat te zeggen, of die enkele roos, je meer dan alle andere gebaren bij elkaar. Alles is uniek, ieder moment en elke herinnering.
Deze mooie momenten verzamel je in je hart, waar je ze terughaalt als je daar behoefte aan hebt. Je kunt ze daar niet beschrijven, alleen koesteren, sommigen vervagen en sommigen blijven je beter bij.
Hoe fijn is het wanneer je één plek hebt waar je ze kunt bewaren en steeds even kan bezoeken als je dat nodig hebt, zodat je er weer even tegenaan kunt.
Zo is Heaveness ontstaan: het koesteren van fijne herinneringen en het delen van mooie nieuwe momenten, je start bij de mooiste foto, de bloemen die het verhaal vertellen en het kaarsje dat licht geeft.
In de gratis Heaveness app komt het allemaal samen. Je plant een boom voor degene die je mist en nodigt daar de mensen bij uit die je in je hart toelaat. Precies die mensen met wie je de mooiste herinneringen wilt delen en met wie je, nog steeds, nieuwe herinneringen maakt. Herinneringen die je middels de app nog graag deelt met degene die er niet meer bij kan zijn om het fysiek te beleven.
Alle betrokkenen kunnen bij de boom kaarsjes en bloemen plaatsen, berichtjes sturen of bijvoorbeeld anekdotes schrijven. Zo verlaat degene die gemist wordt ons nooit definitief en blijft in ons midden.
En áls je het dan moeilijk hebt, je telefoon uit je tas haalt en even die herinnerplek bezoekt, dan is het soms gewoon al voldoende om even dat hartje onder een bericht aan te treffen. ‘Ze denken aan mij en leven mee, ik word gezien in mijn verdriet, de hand op mijn arm.’
Liefdevol en betrokken, waar je ook bent, want afstand en tijd bestaan niet meer. Iedereen is zo dichtbij en hier wanneer nodig, wanneer hij of zij er behoefte aan, of tijd voor, heeft, om even stil te staan en betrokkenheid te tonen.
Zo sta je nooit alleen.
Liefs, Wilma – Heaveness